op weg naar het atelier aan de middendijk rijd je van usquert naar de noordpolder. het voelt alsof je figureert in een david lynch film: na een eindeloze weg verdwijn je aan het einde in een gaatje in de dijk. 

het atelier is een klein boerderijtje aan de zeekant van de dijk. de overtuigingen en levenswijze van de vorige bewoner prikkelden onze fantasie. deze bioloog probeerde energie-arm te leven. de man verheerlijkte het zigeunerleven en hij wilde alles met zijn eigen handen maken. hij leef-
de traag aan de middendijk, zonder keuken, zonder wc en zonder auto.
hij herbouwde het huis en creëerde een biotoop voor slakken in de noord- polder, weg van het consumentisme, weg van dagelijkse sleur en weg van verslavende prikkels. 

in de eerste fase van het herontwerp en de verbouwing van het huis, zochten we naar manieren op zijn waarden en ideeen over te dragen. Wat is echt energie-arm bouwen bijvoorbeeld? 

Via buren en kennissen ontdekten we dat het hippe ‘cradle to cradle’ ontwerpen – oftewel, hergebruik – al eeuwen een gewoonte is in het groningse. het is een traditie die de specifieke lokale architectuur van huizen en ontwerp van de interieurs tot gevolg had. het is ingegeven door de menselijke maat, en gestoeld op kennis van materialen en het ambachtelijke werken. dit werd een startpunt voor de verbouwing van het eerste vertrek: de badkamer. 

ontwerper guido marsille was de eerste artist-in-residence in het atelier aan de middendijk. hij gaf gronings erfgoed een moderne vertaling. en stelde vragen. hoe kan het project een spiegel zijn van eigentijdse gewoontes op het plattelands? 

in het najaar van 2012 was marsille gezel van houtbewerker harry aalberts en bestudeerde ondertussen pre-industriele bouw- en ontwerp- technieken. de ontwerper vroeg: is het huishouden aan het begin van 

de 21ste eeuw nog méér dan een persoonlijke verzameling van acces- soires in combinatie met een verhaal? kan je een huiskamer lezen als het geheugen van het alledaagse leven en als een etalage van het individu 

of het collectief? 

samen met dirk-jan Visser en christian ernsten ontwierp hij  – met de bovenstaande vragen in het hoofd – de tentoonstelling thuis: huiskamers van het hoogeland.
in het atelier aan de middendijk, in de badkamer, poogde marsille een groninger identiteit in interieurstijl te vatten.